پوستر حیاتستان

هوالمصور

پرفورمنس «ایفاء شعر» – حیاتستان 

  • مقدمه:

پرفرمنس آرت؛ عناصری از هنرهای تصویری، شنیداری، اجرایی، فرهنگ عامه و زندگی روزمره ای را با یکدیگر ترکیب می­کند تا آن را به وسیله هنرمند و ابزار هنری با ساختاری ایدئولوژیک ارائه دهد.

کنگره ­های شعری؛ فرصت مجاهدتی است برای شاعران تا در موضوع کنگره ­ی شعر بسرآیند و آثارشان شنیده شود.پرفرمنس آرتی که حامل شعر باشد، فرصت معاشرت مردم با ادب و هنر را با  ارتباط نزدیک­تر با گروه مردم و استفاده از عناصر تشکیل دهنده ­ی هنرهای گوناگون مثل نقاشی، فیلم و نمایشنامه، موسیقی و… در اختیار دارد.

اتفاق­های خلاق هنریِ غیر قابل پیش بینی، ابزاری نیرومند در ذهن اجراکننده (پرفرمر) است تا هنر مفهومی را نیز به این شیوه به مشارکت گیرد. نور، صدا، جلوه های ویژه­ی صوتی، و حتی عطر و بو مانند هر اثر نمایشی در این نوع از ارائه هنری، این بار با شاعر و شعر -که خود به تنهایی، اثر گذاری مثال زدنی دارند- همراه می­شود تا مخاطب را هرچه بیشتر تحت تاثیر قرار دهد.

  • شرح طرح :

 

ایده اولیه، بر اساس پیرنگی که خط سیر نمایش را شکل می­دهد، بسط و گسترش می­یابد. در اصل یک اجرای هنری_شعری بر اساس طرحی مدون و مشخص برای اجرا در سالن­های نمایش با اجرای شاعران است. با توجه به محتوا، پیرنگ از قطعات داستانی مرتبط به گونه­ای طراحی می­شود که جنبه­های اولیه و اصلی سیر روایت را در برداشته باشد. ویژگی­های داستانک­ها، مطلع، عناوین، عبارات و کلمات اقتراح گونه، پیکره­ی طرح را که مشتمل بر قرائت قرآن، اشعار و تصانیف است، تشکیل می­دهد. محل اجرا، صحنه و دکور، لباس و گریم، صوت، حرکت و آن­چه مورد نیاز است، متناسب با محتوا و تصاویری که اشعار ارائه می­دهند، کارگردانی می­شود.

استفاده از ابزار، نمادها و ویژگی­های اجرای مراسم و نمایش­های آیینی مثل ابزار و آلات موسیقی، رایحه­هایی مثل عود و اسپند، حرکت و سکون­هایی مثل سینه­زدن یا هروله­کردن به ایجاد بُعد و تاثیرگذاری اشعار و تصانیف کمک شایان می­کند. همراهی تماشاگر با اجرا کننده (پرفرمر) در کنار “اتفاق” (Hapenning) هم­سراییِ گروهیِ هم­سُرایان که در جایگاه مشخص در بین مدعوین نشسته­اند و خلق “اثر شورایی” از طریق همراهی تماشگر، مرز بین تماشاگر و اجرا کننده برداشته شده و تماشاگر خود را در جریان اجرا می­بیند.

  • مکان، زمان و روایت نمایشی:

 

مکان نمایشی، قبرستانی به وسعت تاریخ است. صحنه، نمایش دهنده­ی قبرستانی است که بازیگران روایت های تاریخی متعددی را در آن بیان می کنند و تماشاگر همراه شاعری که گفتگویی را با شعرش روایت می کند، بر سر مزاری مشخص می رود تا قصه ی زندگی کسی را بشنود که خودش قبری بی نشان دارد…

گویی در صحنه ای، خاکِ قبرستان بقیع است و در صحنه ای کربلا، یک­بار قبر شهید گمنامی در جنوب ایران را تداعی می کند، بار دیگر قطعه ی شهدا در بهشت زهرا (س).

طراحی صحنه ی نمایش در عمق و پس زمینه قبرستان، بیانگر صحن و ایوان حرمی است که برای حضرت زهرا سلام الله علیها متصور شده است. صحن با بازی و حرکت پرفرمرها و بازیگران همراه با روند طراحی و تغییر دکور در طول نمایش تکمیل می شود.

  • خلاصه نمایشنامه :

 

نمایشنامه در قالب 12 شعر و تصنیف برای 12 صحنه نوشته شده که مضامین و مفاهیم آن به ترتیب چنین است :

  • گفتگوی حضرت زهرا (س) و حضرت خدیجه(س)
  • درد دل های حضرت زهرا(س) و پیامبر(ص)
  • گفتگوی امام حسن(ع) و حضرت فاطمه(س)
  • واگویه های حضرت علی(ع) در فراق حضرت صدیقه(س)
  • درد دل های امام حسین(ع) و حضرت زهرا(س)
  • دخترانه های حضرت زینب(س) و حضرت زهرا(س)
  • پیمان بستن حضرت عباس(ع) و حضرت صدیقه(س)
  • گفتگوی حضرت ام البنین(س) و حضرت زهرا(س)
  • گفتگوی مادر شهید گمنام و حضرت فاطمه(س)
  • استقبال حضرت زهرا(س) از شهید مدافع حرم
  • درد دل های امام زمان(عج) و حضرت زهرا(س)
  • آرزوها و حرف­های انسان معاصر با حضرت صدیقه طاهره(س)

نمایش با بهره بردن از بازی، شعر، حرکت، فرم و موسیقی به بازسازی موقعیت های مختلف نمایشی می پردازد. نقاشی، خوشنویسی و هنرهای تجسمی دیگر نیز به القای بهتر و بیشتر این مفاهیم در موقعیت های نمایشیِ تعریف شده، کمک خواهند کرد.

  • مدت زمان اجرا :

مدت زمان این نمایش 70 دقیقه برآورد و زمان اجرا 25 بهمن الی 3 اسفند ماه پیش بینی شده است.

حلقه ادبی ریان

پاییز 1397